Weblog Alex Reuneker

Vandaag zag ik het NOS-artikeltje 'Pubers haken af bij sportclub door vaste trainingstijden en verplichtingen' voorbijkomen. Interessant en het gaat, hoewel de titel anders doet vermoeden, niet alleen over jongeren.

'Pubers haken af bij sportclub door vaste trainingstijden en verplichtingen' (NOS)

Hoewel het in hoofdzaak om jongeren gaat, spreekt het stuk over onderzoek dat ook keek naar 'volwassen van 18 tot 44 jaar', die 'ook moeite [hebben] met sporten in verenigingsverband', omdat het lastig te combineren is met druk werk en/of een gezin, zoals hieronder verder wordt toegelicht.

Volwassenen van 18 tot 44 jaar hebben ook moeite met sporten in verenigingsverband, blijkt uit het onderzoek. Zij kunnen het steeds lastiger inpassen in hun drukke leven met werk of een gezin. Deze groep volwassenen noemt tijdgebrek als grootste reden om niet te sporten. (Bron: NOS)

Hoewel er vervolgens wordt gesproken over redenen om niet te sporten en dat bij mij zeker niet aan de hand is, herken ik me wel in de problematiek – sporten bij een vereniging is, denk ik, goed voor je, zowel in sportief als mentaal en sociaal opzicht, maar het is ook weer een verplichting en eentje die, na een drukke dag vol werk en reizen, in de avond plaatsvindt, waardoor je door de weeks nog minder thuis bent en bijvoorbeeld samen met je partner rustig de tijd kunt nemen om te eten en de dag door te nemen. Als je het rapport zelf leest (zie links hieronder), zie je dat dé reden voor 19-30-jarigen en 31-44-jarigen om niet wekelijks te sporten 'weinig tijd' is.

Overzicht sporten bij een sportclub

Voor mij werkt het de laatste tijd ook erg slecht om pas in de avond een flinke hardlooptraining te doen, omdat ik er, om ik weet nog niet welke reden – er speelt nog wel meer dan een volle agenda, dan de hele dag tegenaan hik – zeker in de donkere wintermaanden. Ik zou tekenen voor een atletiekvereniging met (prestatie- en wedstrijdgerichte) ochtendtrainingen, als ik mijn werk zo georganiseerd zou krijgen, maar zowel het eerste als het laatste lijken op dit moment niet haalbaar. Ik merk wel dat ik, op dagen dat ik 's morgens of tussen de middag een training kan doen, dat veel beter voelt.

Het NOS-artikel geeft verder niet veel informatie, maar op de site van NOC*NSF, dat opdracht voor het onderzoek gaf aan onderzoeksbureau Kantar Public, kun je het gehele onderzoeksrapport vinden. (Sneller is op deze link klikken.) Het is mooi en inzichtelijk vormgegeven, maar door de opzet lijkt er, naar mijn idee, soms weinig diepgang in te zitten, want alle redenen om wel/niet te sporten worden in een beperkt aantal categorieën weergegeven, maar wat er vervolgens achter die redenen schuilt, blijft wat onderbelicht. Ik vermoed ook grote individuele verschillen en verschillen per sport – ik denk dat er heel andere drijfveren en drempels spelen bij bijvoorbeeld hardlopen (kun je gemakkelijk alleen doen) en voetbal of tennis (wordt lastig).

Daarnaast lees ik weinig over prestatiegerichte sporters – er is wel een drijfveer 'prestaties verbeteren', maar dat is een schaal die, vermoed ik als ik naar de leeftijdsoverzichten kijk, loopt van 'voorbereiden op wedstrijden', vooral bij de jeugd, tot 'niet achteruitgaan' bij ouderen.

Onderzoeksrapport 'Sportgedrag in Nederland'

Vandaag hebben Eva en ik een heerlijke trail gelopen. De Alphensebergentrail in de variant van 15 kilometer was prachtig en lekker onverhard, op een stukje door een vakantiepark na. Er waren een paar stukjes zand, maar zeker niet veel en wat klimmetjes, maar ook die vielen erg mee.

De Alphensebergentrail

De trail was vooral erg mooi en rustig – we liepen 'm op een GPX-bestand, want de georganiseerde trail is pas in november en het is eigenlijk ook wel heel lekker om gewoon samen te lopen, dus zonder enige drukte.

Uiteindelijk bleek de route, als de GPS klopte, geen 15, maar 14 kilometer, maar dat was als herstelloop helemaal prima. Aan het einde, voordat we heerlijk lunchten bij De Kloostertuin in Alphen (Chaam), heb ik nog vijf strides (100 metertjes) gedaan om even snelheid te voelen. Heerlijke dag zo!

Vandaag stond een duurloop van 27km met een blok van 5000m op marathontempo (MT) op het programma. Nou ja, op het programma stond een duurloop van 30-32km met hetzelfde blok in MT, maar na de trailmarathon krap een week geleden vond ik het verstandig de duurloop ietsje in te korten. Daarnaast loop ik morgen met Eva nog een trail van 15km en hoewel dat voor mij in hersteltempo is, zijn het toch 15 kilometers extra.

Ik had het plan om een ronde te plannen met een koffiestop bij een vriend aan het einde van de route, maar die vriend appte dat hij niet thuis was. Kan natuurlijk, dus toen bedacht ik dat ik met een flinke omweg naar het station in Delft zou lopen en dan met de trein terug zou gaan. Uiteindelijk heb ik gewoon lekker een rondje bedacht dat thuis begon en eindigde – ik had toch geen zin in een hele extra reis terug. Het rondje werd uiteindelijk het onderstaande, met genoeg voor mij nieuwe of lang niet belopen paden.

Rondje Vlaardingen, Broekpolder en Schiedam/Midden Delfland

Vanmorgen hadden Eva en ik een uurtje skiles en ik voelde me sowieso nog moe, dus ik moest echt zin maken in de duurloop. Toen ik eenmaal wegging, ging het vrij gemakkelijk, maar begon ik aan te hikken tegen het MT-blok dat ik in kilometers 20 tot en met 25 zou doen; benen voelen zwaar, week al te omvangrijk, al dat soort gedachten. Ik had naar mijn eerdere ervaringen moeten luisteren, want de eerste 20 kilometer speelde ik met de gedachte het MT-blok niet te doen of in te korten, maar toen ik eenmaal begon, ging het weer makkelijker dan gedacht. Zal je altijd zien.

Uiteindelijk was het heerlijk buiten – veel minder koud dan ik dacht (handschoenen had ik eerder aan omdat ze nieuw waren, dan dat het echt nodig was) en gewoon heel fijn om een flinke tijd buiten bezig te zijn. Eenmaal thuis heb ik nog even nagenoten met lekkere thee, de krant en wat yoghurt met bessen en muesli. Ondanks de tegenzin bleek het toch een goede training.

Na afloop een krant, thee en yoghurt