Weblog Alex Reuneker

Ideaal, hoor, zo'n Thule Urban Glide-kinderwagen; je kunt er op zo'n beetje elke ondergrond (asfalt, bospaden, zand, sneeuw) mee wandelen en hardlopen gaat ook prima. Er zitten flinke wielen onder en door de banden met binnenbanden glijdt hij soepel over de weg, maar dat heeft ook een nadeel; de banden kunnen lek en vorige week tijdens de wintersport was het op een van de laatste dagen zover: de linkerachterband was lek. Dat was al de derde keer en het buitenbandje was ook wel flink dun geworden, dus bij thuiskomst heb ik er twee nieuwe binnen- en buitenbanden omgelegd. Die had ik, uit voorzorg, alvast in huis gehaald – niet die van Thule, want die zijn vrij duur, maar deze van Amazon.

EBA16NED 2 zwarte banden + 2 binnenbanden 16 x 1,75 (44-305) City Bike kinderen

Voor zover ik het nu kan beoordelen, zijn het prima bandjes. Wel vreemd overigens, banden verwisselen bij een kinderwagen, maar gelukkig ging het een stuk soepeler dan bij stijve en strakke racefietsbanden. Het was ook zeker niet vervelend om te doen, lekker warm binnen met een kop koffie ernaast.

In oktober werd ik door Eva Gabeler van Het Financieele Dagblad geïnterviewd voor een drieluik over het bewaren van de balans voor gedisciplineerde (amateur)sporters. Ik nam me, voordat ik het interview toezegde, voor om geheel open en eerlijk mijn verhaal te vertellen, of het niet te doen. Het is, vind ik, een mooi, maar ook confronterend verhaal om nu terug te lezen.

Het interview is onderdeel van een drieluik met Leonie Henrich en Louise Cornelis. Je kunt het lezen in Het Financieele Dagblad van 4 januari 2025. Ik hoop vooral dat wie het leest zich, al is het maar een klein beetje, geholpen voelt om zelf de beter de balans te bewaren dan ik deed tussen wat gezond en leuk is en wat een ontspannende en gezonde bezigheid ver voorbijgaat.

Alles of niets (Het Financieele Dagblad, 4 januari 2025)

Het is altijd leuk om, zo aan de rafelranden van het jaar, een cross te lopen; lekker glibberen en de benen vollopen in de modder en het drassige land.

Net als twee jaar geleden liep ik dit jaar de oliebollencross in Delft. Een leuke en goed bezette wedstrijd die — gelukkig, het kan nog — bewijst dat sporten niet duur hoeft te zijn: 3 euro inschrijfgeld en dat is inclusief oliebol na afloop.

Voor de lange cross stonden er zo’n 160 mannen en vrouwen aan de start en het was direct dringen geblazen.

Drukke start bij de oliebollencross

Helaas was ik niet assertief genoeg en glibberde ik in de eerste bocht al bijna onderuit, waardoor ik het eerste stuk, over smalle paadjes en een bruggetje, achter langzamere lopers zat. Gelukkig kon ik ze even later gemakkelijk inhalen. Al in het eerste van vier rondjes voelde ik de benen volstromen door het geploeg en gesop, al had ik wel het idee dat het parcours er wat beter bijlag dan twee jaar geleden.

Zompige ondergronden

Ik had geen enkele prestatie in gedachten, heb het wel wat zwaar gehad en liep uiteindelijk 38:03 (11e) op de lange cross (9,2km), maar ik heb vooral genoten van alle mensen om me heen die even gek waren om twee dagen voor oudejaarsavond in de kou vrijwillig rondjes door de bagger te lopen. Op naar 2025!