We ontbeten vroeg, om half zeven, samen met de Fransen met wie we op een slaapzaal lagen. Ze zitten in de organisatie van de Marathon du Beaujolais — een marathon waarbij je onderweg wijn uit de streek drinkt. Niet helemaal mijn ding, maar wel erg leuk om een adresje te hebben. Wie weet! Na een lekker ontbijt in La Boerne met goede koffie, melk, havermout en een banaan vertrekken we voor half acht, want de etappe wordt lang en er zitten twee flinke klimmen in. Toch begrijpen we de elf uur die ervoor staan niet, maar later zou blijken dat we weliswaar geen elf uur, maar toch meer dan acht actieve wandeluren nodig hebben voor de etappe.
We vertrekken richting Arguiette d'Argentierre en de eerste klim valt mee. Ook de trapjes die je soms moet beklimmen — en waarvoor elk boekje waarschuwt — vallen alleszins mee en we hebben voor het eerst echt supermooi en zonnig weer. Heel fijn, want dit is de etappe met bijna constant uitzicht op de Mont Blanc. Wat een geluk en wat een grandeur, zeg, dat massief. Het is echt genieten onderweg en je kunt het niet helpen je, omringd door alle bergen, enigszins nietig te voelen als mens. Voor de tweede klim eten we onze picnic (stokbrood met kaas, tomaat, sla en ei) en vervolgen we de weg, waar we even later een restaurant vinden met exorbitante prijzen, precies zoals ons boekje het beschreef — dik zes euro voor een sinaasappelsap! We houden het wel bij water. Na een korte stop beginnen we aan de tweede beklimming en na een kort after lunch-dipje komt de vaart er weer in. We zien op de flinke weg omhoog meerdere steenbokken. Echt heel gaaf om te zien en na het trotseren van een paar sneeuwvlakken zien we zelfs een hele steenbokkenfamilie. We zijn dan bijna op het hoogste punt.
Steenbokken
We komen weer verschillende keren mensen tegen die we ook in de hutten hebben ontmoet en iedereen is erg aardig. Het delen van zo'n tocht schept ook een band, dus het is leuk elkaar steeds te zien. Na het laatste trapje wacht ons een geweldig uitzicht, maar, zoals op wel meer punten vandaag, ook een mensenmassa, omdat hier ook skiliftjes naartoe gaan. Dat doet toch wat afbreuk aan de meer solitaire ervaring die de TMB biedt.
Met touwladders omhoog
We maken wel gebruik van de mogelijkheid eindelijk een ijsje, of, in mijn geval, een crêpe met Grand Marnier, te eten. Heerlijk! We denken nu nog dat we 'alleen nog maar' hoeven afdalen naar Les Houches, maar die tocht blijkt veel en veel langer te zijn dan gedacht. We rekenden op een laatste kilometer of vier, hooguit vijf, maar dat werden er bijna dubbel zoveel en dalen blijft toch ook zwaar, al gaat het wel sneller dan klimmen. Het laatste deel glooit lekkerder naar beneden en loopt prachtig door de bossen. We komen, eindelijk, aan bij de hut in Les Houches waar we tien dagen geleden onze tocht zijn gestart. Dat levert een mooie, maar ook bizarre ervaring op, want het voelt alsnog het veel langer geleden is. Iets later komen ook verschillende groepjes aan die we de afgelopen anderhalve week steeds zagen. Het was een heel gezellig weerzien en we proostten met wijn en bier op een geslaagde tocht en een mooie prestatie.
Afstand: 25,1km
Hoogtewinst: 2382m
Hoogteverlies: 2662m
Links: Route etappe 10 (GPX)
