Weblog Alex Reuneker

Op zaterdag 4 februari liep ik in de omgeving van Apeldoorn de Trailmarathon door Kroondomein Het Loo. Ik liep hem eerder in 2020, maar de jaren erna ging de marathon niet door vanwege corona.

Startnummer opspelden en, na de koffie natuurlijk, gaan.

Deze trail over de volle marathonafstand valt qua training voor Rotterdam '23 nooit helemaal lekker in de planning, maar het is zo'n mooie route door een gebied dat het grootste deel van het jaar afgesloten is, dat ik 'm toch graag weer wilde lopen. Natuurlijk was het plan de marathon als duurloop en dus training te zien en natuurlijk liep het net iets anders.

Toch maar water meegenomen – slechts halfvolle flesjes, maar er was maar een drankpost en dat is voor zo'n lange trainingsloop te weinig als je snel wilt herstellen

De voorbereiding was zeker niet perfect, maar ja, het moest ook een training worden. Ik had donderdag en vrijdag twee heel drukke werkdagen – leuk, een heidag en een conferentie, maar de hele dag en een deel van de avond staan, praten, lezing geven et cetera is niet echt ontspannen. Het plan was weg te gaan op 4:20 en kijken wat de trail qua zand, blubber en hoogtemeters zou brengen. Ik ging wat te hard weg met de nr. 1, maar ik heb zonder veel moeite en best ontspannen kunnen lopen. De nr. 1 was een triatleet die zichtbaar meer kracht had bij het klimmen, dus het was niet erg hem uiteindelijk te laten lopen. Dan toch gemakkelijk 2e worden in 2:59:01 voelt goed, zeker als je erbij optelt dat ik twee keer verkeerd gestuurd werd. Een van de twee voorste fietsers van de organisatie reed voor me, maar bleek de route niet te hebben. Op dat moment baalde ik, zeker omdat ik tweede lag, flink, maar na afloop was het gewoon zoals het was. Het was heel mooi weer, dus ik heb er vooral van genoten.

De route was anders dan een paar jaar geleden, maar even schitterend. Heerlijk, alles onverhard en er zelfs een februarizonnetje bij!

Op een kilometer of 32 had ik mentaal een dip, gewoon geen zin meer, maar dat heb ik tijdens de marathon wel vaker gehad en daar kom je vanzelf weer uit. Het duurde vandaag tot een kilometer of 35 en toen had ik er weer zin in. Ik heb het tempo in die kilometers gewoon constant kunnen houden, dus dat was prima. Ik liep overigens op Vibram V-Trails en dat ging goed, maar het maakte het natuurlijk ook wel wat zwaarder, omdat je geen drop, bounce of demping hebt en de scherpe takken en stenen duidelijk voelbaar zijn. Ik heb zelfs een paar kilometer een takje tussen mijn tenen gehad, maar dat verloor ik gelukkig ook weer.

De laatste kilometers heb ik nog wat versneld, maar niet te gek gedaan. Tijdens zo'n trail is er eigenlijk geen publiek, dus dat is mentaal zeker minder dan bijvoorbeeld Rotterdam, maar al met al een geslaagde dag. Zoals gezegd werd ik tweede en dat was helemaal geen doel, maar wel erg leuk natuurlijk. Op 39km riep een wandelaar nog sub-3:00 en dat was zeker ook geen doel, want eigenlijk te hard voor een duurloop, maar ja, toch maar voor gegaan – het was nog maar een klein stukje en ik hoefde er weinig meer voor te doen op dat moment.

Samen met Arnoud Runia, de nr. 1

Het voelde als een goede, lange en onverharde duurloop met flink wat hoogtemeters en zand. Goede training voor Rotterdam! Veel dank aan de organisatie en het net overgenomen restaurant aan het Uddelermeer voor de goede sfeer, omkleedgelegenheid, koffie en soep!

(Een deel van) de uitslagenlijst (zie: https://uitslagen.nl/uitslag?id=2023020419902)

Zo, de eerste week van het marathonschema voor Rotterdam 2023 zit erop. Een weektotaal van 85km, met heuveltraining, MT-intervallen en baantempo’s. Vandaag de week qua hardloopkilometers afgerond met een duurloop van 25km; inclusief een blokje van 2000 meter op marathontempo aan het einde.

Voor dit marathonschema heb ik me voorgenomen wat meer plezier te hebben en wat minder hard rigide te trainen. Daarom ga ik proberen de lange duurlopen steeds naar iemand toe te lopen om bij te kletsen, koffie te drinken en niet de inmiddels geijkte routes te lopen.

Een saaie, druilerige foto die een aardige indruk geeft van de ochtend.

Vandaag, zaterdag 14 januari, liep ik naar een vriend die bij het Zuiderpark in Den Haag woont. De duurloop ging prima, evenals het MT-blokje, maar wat was het een slecht weer, zeg! De volle 25km in de regen en door diepe plassen. Nou ja, het hoort erbij en ik heb me toch goed vermaakt. Met koffie en bijkletsen in het vooruitzicht gaat dat ook net iets makkelijker.

As I discussed earlier, I was in doubt whether I should start at a 4:05 pace, and probably race alone, or join a group of another athletics club taking a 4:00 pace. As 4:00 was my plan A, and there was a lot of wind (I felt it immediately cycling to the course), I opted for the latter.

The course and wind

The course was a loop of 5 kilometres which you had to complete 8 times. The loop had a small detour, in order to arrive at the finish at 42.195K instead of 40K. This way, during the pandemic, only a small piece of cycling paths had to be guarded and inspected by volunteers. They did a great job handing out water, keeping the course clean et cetera, so thanks for that!

The course (small loop to the right is the 'extra' 2K)

The course itself had a small hilly bit, which, in all countries besides the Netherlands, would probably just count as flat. As I mentioned earlier, each loop had approximately 2K of strong head wind, which was a pity, but given that the weather forecasts predicted snow up until two days prior, I'm not complaining too much. The only downside to the course was a very, very slippery part, which was covered in some kind of mash of wet, flattened leaves. I nearly fell two times, and I wasn't the only one. People asked me whether it wasn't tough mentally to do 5K loops, but for me it wasn't. The nice thing of such a course is that you know exactly how far you are, and after a round or two, you know which parts are the gnarly bits and at which parts you can increase your pace a bit.

Team work

We did the first K at 3:59, then 4:01 (head wind), and then some K's in the low 3:50's. We kept each other at watch for the pace, and after a few kilometres, it evened out at a pace consistently around 3:56-3:58. Fast (for me), but it felt great and changing lead every 2 kilometres worked very well.

Team work (this was the full group, I think)

In the first half, when the group was around 8 men strong, this meant head wind only once in 16K, but soon runners started to drop and I think we entered the second half with a group of around 6 people, and after 32, we were left with four. This meant more head wind, but still, it beats running alone! The group work was – in my view – perfect, and it felt good to return favours constantly. At the end, two runners indicated they couldn't bear anymore head wind, to the other one and I took the lead some more. All in all, it was a nice piece of team work.

Final thoughts

I'm am really very glad that I chose to join the 4:00 group at the start. I shaved more than 12 minutes of off my PB (from 2:58:43 to 2:46:37)! We also had some nice small chats, shared some water bottles (which you should'nt, of course, in times of corona), and when some runner messed up the provisions table, making it impossible to grab my last Torq-gel, another runner in the group offered me a piece of banana. That's what I love about running: I guess everyone dreams of racing and winning like Kipchoge, but in the end, were all in it together to beat our own previous PB's and that motivates people to share, care and race hard. Great!