Duurlopen zijn niet altijd mijn favoriet, maar als het weer niet te slecht is, is het vaak wel een mooie activiteit om je hoofd leeg te lopen – het gaat minder om tempo en er is geen programma, behalve dan een bepaald aantal kilometers draaien, zonder al te vaak op je horloge te kijken.
Zondag deed ik en duurloop van 21 kilometer en rond de 18 kilometer had ik een koffiestop bij een vriend van mijn oude atletiekvereniging. Het was goed koud, maar ik voelde weer plezier in het lopen en heb genoten. Dat was even geleden. Ik ga nu niet proberen dat positieve gevoel krampachtig vast te houden – ik ben gewoon blij dat het nu een paar keer is terug gekomen.
In de maanden november en december probeer ik wat minder te lopen om de rust, balans en het plezier terug te vinden en dat gaat met vallen en opstaan. Ik loop nu vier keer per week in plaats van zes keer en minder omvang, al blijft vooral dat laatste lastig – het weektotaal valt toch vaak weer hoger uit dan van tevoren bedacht. Ik merkte zondag wel een verschil, want ik voelde me die ochtend veel minder moe toen ik begon, dus dat is wel heel fijn. De koffie was ook gezellig en zo wordt een duurloop uiteindelijk toch gewoon een heel fijne activiteit buiten met ook nog wat sociaal contact.