Weblog Alex Reuneker

Home » Bericht gelabeld fietsen

Dirk Jan Roeleven - De nieuwe fiets

— Posted in Wielrennen by

Het boek ‘De nieuwe fiets’ (2009) van journalist Dirk Jan Roeleven stond al een tijdje in de kast en lag daarna op de leesstapel. De afgelopen dagen heb ik het gelezen en dat was een mooie ervaring.

enter image description here

Dirk Jan Roeleven – De nieuwe fiets (2009)

In het boek beschrijft Roeleven zijn reis van Villar San Costanzo naar Amsterdam. Het verhaal is namelijk dat hij jaren eerder met zijn fietsvrienden in dat eerstgenoemde plaatsje een belofte deed aan een lokale racefietsenbouwer die hem bij pech kosteloos hielp:

De man, die Massimo heet, vraagt waar ik heen reis. Ik zeg ‘Dronero’ en vertel hem mijn missie. Over de belofte aan een oude wielrenner die tegenwoordig fietsen bouwt. Over de ontmoeting in 1994 toen hij pro Deo mijn fiets repareerde. Dat ik ooit zou terugkeren om een nieuw gebouwde fiets te kopen. En dat ik die fiets dan over de Alpen naar huis zou trappen. Solo. (Roeleven 2009, p. 16)

Een mooie belofte, die hij meer dan tien jaar later, inlost. Wat volgt is een verslag van een reis op een nieuwe Cucchietti, maar wel een reis vol tegenslagen. Vooral het weer zit tegen en op de slechtste moment spoken bij Roeleven het verlies van zijn vader en dierbare vrienden door het hoofd. Op YouTube kun je een mooi DWDD-fragment vinden met Roeleven en Stef Bos.

Het boek leest als een mooi en eerlijk reisverslag. Verwacht geen eindeloze wielerdetails, maar eerder mooie anekdotes, beschrijvingen van plannen en hoe die soms omgegooid moeten worden. Uiteindelijk reist Roeleven namelijk best een aantal stukken per trein en hij beschrijft die keuzes, momenten van twijfel ook, eerlijk.

Tijdens het lezen betrap ik me erop dat ik meermaals denk ‘alweer met iemand mee in de auto?’, ‘alweer de trein?’ Ik heb daar direct een oordeel over, maar juist dat deed me – soms lees je een boek precies op het juiste moment – inzien dat je het soms nodig hebt om aardig voor jezelf te zijn. Misschien is het juist vanwege het feit dat hij alleen reist dat hij zelf de vriend moet zijn die hem troost en hem zegt dat de moeilijkste of zwaarste weg niet altijd de beste is. Als ik dan kijk naar mijn omgang met hardlooptrainingen en -schema’s – altijd precies de afstanden en tempo’s, of liefst iets langer en harder – dan kan ik daar nog wat van leren.

Wielerrondje Schiedam-Kalmthout-Breda

— Posted in Wielrennen by

Onlangs las ik Ga op de fiets van Irene Maaskant en Laura Maat. Een leuk en mooi vormgegeven boek dat je enthousiast maakt om zelf ook wat langere tochten te fietsen. Tel daarbij op dat ik laatst de site Vrienden op de Fiets ontdekte, waarop je tegen een klein bedrag logeeradressen kunt vinden, en de zin om zelf een tweedaagse tocht te maken was er.

Na een hardlooptraining vertrok ik op dinsdagochtend richting Zeeland, om via Stellendam, Middelharnis en langs Bergen op Zoom naar Kalmthout te rijden. Buitenland (België), maar toch niet zo heel ver weg. De benen waren flink zwaar na het hardlopen en net te weinig eten helpt ook niet. Gelukkig had ik lunch en koffie in een thermos mee, dus na een kilometer of 50 ben ik in Middelharnis gestopt. Dat deed me goed en de tocht ging erna wat makkelijker.

enter image description here Lunch in Middelharnis

De wind zat wel tegen en dat is niet zo fijn in Zeeland, zeker niet als je de Oosterschelde over moet. Uiteindelijk kon ik, ter hoogte van Rilland, naar het Oosten afbuigen en vanaf dat punt ging het een flink stuk makkelijker; minder wind tegen en meer beschutting. In Ossendrecht vulde ik de bidon nog een keer en nam ik een drankje, want de temperatuur was inmiddels flink gestegen. Het laatste stuk naar Kalmthout was erg mooi, want je rijdt dan langs de Kalmthoutse heide.

enter image description here Het bos bij Kalmthout

In Kalmthout zelf vond ik snel het logeeradres. Twee aardige gepensioneerden, Christianne en Jos, lieten me de fiets in hun schuurtje zetten en leidden me rond. We hebben even wat gedronken en de kamer bekeken. Het was de oude jongenskamer van een van hun zoons en dat maakte het lekker huiselijk. Wat niet ontbrak waren de Suske en Wiskes - dit is hét stripdorp bij uitstek, want Willy Vandersteen, de bedenker van Suske en Wiske, woonde en tekende hier tot aan zijn dood in 1990. Na het douchen en eten in het dorpje trok ik mij moe met het album De Poezelige Poes terug in de slaapkamer. Het zou niet laat worden, want de vermoeidheid is goed voelbaar.

De volgende ochtend gaan we om 7 uur aan het ontbijt en dat is prima verzorgd - lekkere yoghurt met muesli en een vers gekookt scharreleitje. Gezellig ook, want de de gastvrouw- en heer ontbijten mee en we praten over van alles en nog wat. Vooral onze reizen naar Afrika - zij naar Zuid-Afrika, wij onlangs naar Tanzania - vormen onderwerp van gesprek. Na het ontbijt bedank ik Christianne en Jos voor de gastvrijheid en goede zorgen en stap ik op de fiets om via een ommetje, langs het Suske en Wiske-beeld bij station Heide en het Suske en Wiske-museum, aan de terugtocht te beginnen.

enter image description here Het Suske en Wiske-standbeeld bij station Heide

Bij het museum mogen normaliter alleen groepen naar binnen, maar het was nog vroeg en een medewerker zag me een foto ‘trekken’. Hij vroeg me naar binnen te komen en gaf me spontaan een privé-rondleiding - wat een geluk, zeg, echt heel leuk!

enter image description here Het Suske en Wiske-museum

Na het museumbezoek zet ik de tocht voort en ik stop rond de 30 kilometer voor koffie die ik meekreeg in Kalmthout.

enter image description here Koffiestop onderweg naar Breda

Daarna reed ik door naar Breda, om koffie bij Kamu te drinken - ook die tip haalde ik uit Ga op de fiets. Die koffie blijkt heel erg goed (aanrader!) en de zaak zelf is ook het bezoeken waard - een mengeling van café en wielerzaak.

enter image description here Koffie en fietsen bij Kamu in Breda

Na Breda vervolg ik de weg in de richting van Zevenbergen om daarna, bij Moerdijk, met het pontje naar Willemsdorp te varen. Onder de Dordtsche Kil door rijd ik naar ’s Gravendeel. Het begint inmiddels flink rond lunchtijd te lopen, dus ik eet er wat op het pleintje voor de kerk.

enter image description here De laatste stop in 's Gravendeel

Daarna is het nog zo’n dertig kilometer naar huis en die rijd ik aan een stuk door, want het gaat heerlijk, al is het wel erg benauwd. Zo rond 14.30 kom ik thuis aan en kijk ik tevreden terug op een mooie tocht van in totaal zo'n 250 kilometer en een geslaagd Vrienden op de Fiets-experiment.