Op pinkstermaandag 20 mei 2024 reed ik samen met Robert de Elfstedentocht. We sliepen de nacht van tevoren in Workum, dat zo’n vijftien kilometer van de start in Bolsward ligt. De wekker stond ‘s morgens om 4 uur, zodat we rustig konden ontbijten en om 5 uur op de fiets naar Bolsward konden rijden en om 5.48 uur konden starten. De avond ervoor checkten we nog goed de fietsen, stelden de laatsten dingen af en legden alles klaar.
We begonnen goed aan de tocht. Het was niet te koud en droog en dat is al heel wat dit voorjaar. De tocht was schitterend en tot 80 kilometer hebben we samen gereden. De tempo’s lagen toch wel wat uit elkaar en in goed overleg besloten we afzonderlijk te rijden, maar ik zou Robert wel bij elke stempelpost opwachten. Dat werkte prima. Na zo’n 100 kilometer begonnen helaas wel de regen en later het onweer. Het was op zich wel te doen, maar ik kreeg, ondanks handschoenen, flink koude vingers en die worden bij mij dan altijd wit en gevoelloos. Niet schakelen of remmen, maar stevig doorgaan dus. De route was prachtig en door de stempelposten, die elkaar in de tweede helft sneller opvolgden, voelde het niet als de lange rit van 235 kilometer die de Elfstedentocht toch is. De sfeer in alle dorpjes was geweldig en ook de vrijwilligers en mededeelnemers waren zonder uitzondering aardig en attent. Wat een ontzettend fijne tocht hebben we gereden!
Bij binnenkomst, terug in Bolsward, regende het helaas nog steeds, waardoor er helaas niet echt een feeststemming met drankjes en veel gezelligheid was. We besloten daarom maar rap de 15 kilometer terug naar ons onderkomen te fietsen en daar een biertje te drinken, lekker warm te douchen en vervolgens uit eten te gaan. Samen genoten van een heerlijk maal en keken we terug op een mooie dag en wat voelde als een gave prestatie. De volledige Elfstedentocht in een dag fietsen, dat doe je toch niet zomaar even. Het in Bolsward bemachtigde kruisje krijgt dan ook een mooi plekje thuis!
We overnachtten nog een laatste maal in Workum en toen ik ‘s morgens vroeg de eigenaresse uit het water zag klimmen, knoopte ik een praatje aan. Ze ging elke ochtend met haar oude buurvrouw zwemmen, zei ze en dat klonk zo leuk, dat ik om 6 uur ‘s morgens ook in het water sprong en lekker een kwartiertje met ze mee zwom. Wat een geweldig begin van de dag en een perfect einde van de tocht.
