Weblog Alex Reuneker

Na de geboorte van onze zoon Casper is het hier zingen geblazen! Vooral tijdens wandelingen met z'n drieën is 'k Zag twee beren broodjes smeren leuk, want je kunt daar lekker variaties op verzinnen, vooral als je dieren in de omgeving ziet. Wie heeft er ooit gehoord van slakken die banden plakken?

Toch droogt de inspiratie op een gegeven moment op, dus het leek me leuk een website te maken waarop je met een knop steeds nieuwe varianten kunt zingen. Die moet ik uiteraard wel zelf invoeren, maar het idee is dat anderen ook suggesties kunnen insturen.

Voor nu kun je op https://www.reuneker.nl/files/beren met achttien coupletten, die bestaan uit dieren, objecten/bepalingen en activiteiten, toch een eindje vooruit. Dit is overigens typisch zo'n grappig maar vrij nutteloos projectje, maar het was leuk om te maken en wie weet komt het anderen van pas tijdens het zingen!

Tijdens de Zevenheuvelentrail rond Nijmegen werden dit jaar de NK’s korte en lange trail gehouden (28 en 60 kilometer). Ik deed mee met de korte trail en al was ik de vorige keer dat ik liep vijfde; ik had niet de illusie dit jaar hoog te eindigen, want trailen is inmiddels een stuk populairder en een NK trekt een hoop snelle lopers aan. Gezien mijn herstel was het ook vooral de bedoeling een mooie trail te lopen en die tevens te zien als goede (kracht)training voor de Berenloop in november. Ik werd uiteindelijk 24e en dat maakt me niet zo veel uit. Ik was wel anderhalve minuut langzamer dan twee jaar geleden en dat vind ik lastiger. Al kun je trails eigenlijk nooit vergelijken, zelfs niet hetzelfde parcours in verschillende jaren, ik ga het toch projecteren op mijn eigen kunnen, al weet ik ook wel dat dat weinig zin heeft.

Zevenheuvelentrail 28K

De wedstrijd viel me best zwaar; heel veel hoogtemeters, paar keer verkeerd gelopen door lastige punten in de route en erg warm — zeker een graad of 25. Klimmen ging redelijk goed, naar beneden mis ik techniek. Ik liep al vrij snel blaren op mijn beide grote tenen — bizar, want dat heb ik eigenlijk nooit — en dat werd steeds vervelender, vooral bij het dalen. Ik houd van Vibram-schoenen, heerlijk weinig schoen aan je voet, maar aan die trailversie, die ik al jaren heb, kan ik maar niet wennen. Ze blijven hard en stug.

Echt een fout was geen gelletjes mee te nemen en, wellicht erger, nergens wat te drinken. Misschien maakte ik deze ‘beginnersfout’ doordat ik de trail als duurloop wilde doen, want dan eet of drink ik eigenlijk nooit, maar een trail is nu eenmaal veel zwaarder dan twee uur op asfalt lopen — al is dit wel veel leuker, natuurlijk. Ik had al vanaf 14km gerommel in mijn buik. Her voornemen om geen gelletjes en poedertjes meer te nemen of daar in ieder geval niet meer zo op te focussen, vind ik nog steeds goed, maar nu was het eigenlijk gewoon nodig.

Verder heb ik delen echt genoten van het lopen en dat is winst. Ik liep de tweede helft steeds voor de tweede dame en het was leuk steeds te roepen en wijzen bij soms laat zichtbare pijlen. Het gevoel iets met een ander te doen, al ken je elkaar niet, maakt een trail nog leuker. Sowieso kwam ik (oud)clubgenoten tegen bij de start en het was erg fijn ze, ook na afloop, weer te spreken.

Mijn oude vertrouwde loopband begon steeds meer te piepen en te kraken. Hij voelde ook instabiel, dus het was tijd voor een inspectie. Wat bleek? De bodemplaat, waarover de band zelf draait, was gescheurd.

De oude bodemplaat

Dat is natuurlijk niet best. Achteraf is de meest logische verklaring dat het gehele apparaat op rubbertegels stond, waardoor het tijdens gebruik veel bewoog. Het apparaat zelf is van metaal en de plaat is van hout, dus ja, hout geeft meer mee en moest alle frictie opvangen. Gelukkig is een van mijn vrienden flight case-bouwer en hij heeft een nieuwe plaat voor me gezaagd en geboord. Hij raadde zogenaamd betonplex aan, vanwege de stevigheid, maar ook vanwege de zeer gladde afwerking. Dat is natuurlijk wel nodig bij dit specifieke gebruik.

De nieuwe bodemplaat

Lang verhaal kort: ik heb de plaat gemonteerd, alles opnieuw afgesteld en inmiddels ook gekalibreerd en de loopband, die nu op een hardere ondergrond staat om herhaling te voorkomen, 'loopt' weer als een zonnetje! Overigens heb ik ook gelijk een scheurtje in de band gerepareerd (met Shoe Goo), want de band heeft het door die scheur aardig te verduren gehad.

Gerepareerde band

Al met al kostte het wat werk, maar niet heel veel geld en kan ik weer lekker gebruikmaken van de loopband. Met de babyfoon ernaast is dat toch soms wel een uitkomst!

It's alive!