Weblog Alex Reuneker

Tijdens het ontbijt bespraken we de opties: de standaardroute naar Trient, of de alternatieve route. Het weer is slecht — de regen is niet intens, maar zal wel de hele dag aanhouden. Om de een of andere reden besluiten we toch de 'de hel' te nemen. Die naam is misschien was overdreven, maar een vagevuur is het zeker. Zoals ik wist van mijn trailavontuurtje gistermiddag waren de eerste twee kilometers goed te doen, maar daarna beginnen de rotsen en hoogtemeters.

Flink klimmen

We klimmen en klauteren ons een weg naar boven en het wordt steeds kouder, natter en glibberiger. Dit voelt niet slim, maar omdraaien is op een gegeven moment eigenlijk geen optie meer. We zetten onze tocht dus voort en moeten over rotsen, door een stuk sneeuw en we krijgen het flink koud. We doen ruim vier uur over een kilometer of drie, vier, maar dat zit 'm vooral in het lastige terrein en meer dan 1000 hoogtemeters. Eenmaal boven aangekomen, op 2657 meter, genieten we van het uitzicht. Ondanks, of misschien dankzij de regen is dat adembenemend; een dal vol mist en regen, gletsjers, ijs en groene boomtoppen. We staan te verkleumen, maar genieten er toch heel erg van.

Koud, maar mooi

Door het weer komen we de hele dag bijna helemaal niemand tegen. Begrijpelijk en eigenlijk versterkt dat de ervaring wel. De weg naar beneden is lang, maar wordt na ongeveer 500 meter een stuk beter te doen. We nemen wat koffie en eten onze picnic op om weer wat op kracht te komen. Na ongeveer tien kilometer komen we al aan bij een hutje, waar we koffie, thee en bouillon drinken. De aardige eigenaresse (tevens yogagoeroe) had nog wat broodjes over en gaf die aan ons. Na de tegenvallende picnic (een soort zure rijst) gingen die er wel in! Vanaf hier is het nog een paar kilometer naar Trient en die tocht is modderig door de regen, maar verder erg gemakkelijk en mooi. We lopen langs een soort aquaduct met allerlei door water aangedreven spelletjes. Erg leuk om te zien! We zien links van ons een roze kerkje opdoemen en weten dan dat we er bijna zijn. Eenmaal in Trient zien we de bordjes van La Grande Ourse, wat betekent dat we deze toch vrij zware dag overleefd hebben! Ik ga na aankomst nog een stukje hardlopen en besluit naar Col de Forclaz te lopen. Daar komen we vanwege de alternatieve route niet langs, namelijk. Na weer flink wat hoogtemeters keer ik in Forclaz om, om daarna lekker met een flinke vaart af te dalen. Daarna douchen, een aardig diner (soep, rijst met groentecurry en een stukje appelgebak) en lekker naar bed. We kijken terug op een dag met misschien niet zo’n slimme routekeuze, maar het voelde wel als een flinke inspanning door het ruige terrein die beloond werd en waar je aan het einde van de dag heel tevreden en gelukkig op kunt terugkijken.

Afstand: 13,9km

Hoogtewinst: 1420m

Hoogteverlies: 1770m

Links: Route etappe 8 (GPX)