Drechtstadloop 2022
De Drechtstadloop halve marathon was zwaar dit jaar. Ik voelde me sowieso al moe dit weekend moe en ik had, ook door het bizar slechte weer, geen zin in de wedstrijd. Ik vond de loop zwaar met de harde wind, regen en dat over de Dordtse dijken. Duidelijk een minder goede dag, maar nog wel redelijk netjes en vlak gelopen en zo heel slecht is 1:20:56 netto nou ook weer niet. Volgend jaar maar weer eens kijken of ik een PR op de halve kan neerzetten, want die staat niet zo scherpt (1:19:11), maar voor dit jaar heb ik genoeg mooie tijden gelopen. Wel bizar dat ik langzamer liep dan tijdens de marathon van Berlijn en dat het veel zwaarder voelde.
Ik voelde me verder gewoon ook niet sterk tijdens het lopen. Dat kan natuurlijk aan van alles liggen, maar ik denk dat het een combinatie van moeheid en te weinig rust, de dag ervoor met flinke tegenwind wielrennen, het weer op de dag zelf en gladde (versleten) schoenen was. Ook heb ik helemaal niet getaperd – iets wat vanaf een halve marathon in mijn ogen toch eigenlijk wel verstandig is. Genoeg om voor de volgende keer op te letten dus, maar voor nu maar gewoon accepteren en doorgaan. Het positieve is dat ik wel netjes en vlak heb gelopen en dat er gewoon weer een wedstrijdje in de benen zit; zo'n prikkel is altijd goed en het was sowieso gezellig om weer met andere lopers uit de RA-groep aan de start te staan.
Ik bedacht me afgelopen week ook dat het na een herstelmaand van Berlijn en een (voor mij) snelle 10K (35:05) helemaal niet zo gek is dat ik moe was/ben. Ik had sowieso vorige week al bedacht dat ik deze laatste twee maanden van het jaar ga proberen wat minder intensief te trainen en niet zo veel wedstrijdjes te lopen. Even iets langer tot rust komen lijkt me wel verstandig en dan in januari weer eens kijken waar we naartoe gaan werken.
