Weblog Alex Reuneker

Again, an update to the metronome tool, but this was a rather large one, especially 'behind the scenes'. The update was done because of a couple of mails I received from swimmers. I didn't really know swimmers used metronomes, but it does make sense. Their needs are different from runner's, however - BPM's as low as 30 are not something I ever thought of as a runner. One of the swimmers also mentioned that it would be really helpful to generate metronomes in steps of 1 BPM in stead of the 5 BPM the previous version of the tool offered.

The new version of the metronome tool, with 1 BPM increments

Offering metronomes by increments of 1 BPM meant either much manual work (for every frequency I had to manually generate a 1 minute click track in Audacity, resulting in almost 200 manually created and converted files), or radically changing the way I generated the 1 minute tracks. I opted for the latter, as it meant both a (small but fun) programming challenge, and it would be more lasting solution. From this version on, I am using a Python script I wrote to produce sinewaves in NumPy.

You can start using the new version of the metronome tool right away at https://www.reuneker.nl/files/metronome. Happy swimming and running!

Voor een later te verschijnen krantenartikel over hardlopen en overmatig sporten kwam er vanmorgen een fotograaf langs — een heel aardige man die van tevoren vroeg of ik ‘al mijn hardloopschoenen wilde verzamelen’. Tja, onze hele garagezolder ligt ermee vol. Ik loop, als ik even terugreken, zo’n twintig jaar hard, waarvan de eerste tien jaar af en aan, maar ik gooi sinds ik fanatieker ben gaan lopen geen schoen meer weg. (Eigenlijk vind ik dat ik ze eens moet inleveren bij Runners World, want dan worden er — goed voor het milieu! — nieuwe schoenen van gemaakt.)

Toen ik ze vanmorgen pakte, schrok ik toch wel een beetje van de hoeveelheid dozen. Netjes gelabeld met datum van in gebruik nemen en pensioen, maar toch. De stapel op de foto hier is slechts ongeveer de helft.

Stapel gepensioneerde hardloopschoenen

Overigens gebruikten we voor de (erg leuke) fotoshoot maar een schoen of zes, dus die klim naar de zolder was achteraf niet nodig. Geen ramp, natuurlijk, maar eigenlijk gewoon wel weer leuk om te zien waar ik wat op gelopen heb.

Gisteren reisde ik met mijn zus af naar Ruurlo – een flink eind weg, maar er stond dan ook een heuse Zevensprong-wandeling op het programma. Eigenlijk is het een fietstocht voor kinderen, maar als volwassene met enigszins nostalgische gevoelens voor het boek (1966) van Tonke Dragt en/of de tv-serie (1982) kun je 'm ook prima wandelen.

De wegbewijzering van de Zevensprong-route

Bij De Heikamp dronken we koffie en kochten we het routeboekje. Ik had de route ook als GPX-bestand, maar het boekje is wel echt een aanrader, ook als je de (erg leuke) opdrachten niet wilt doen; wij zouden bijvoorbeeld pardoes langs café De Rode Man zijn gelopen als we het gidsje niet in de hand hadden.

Vrij snel zagen we al de steen met daarop een deel van de voorspelling uit het boek en we vervolgden de weg over schitterende bospaden.

Een deel van de voorspelling

Ondertussen lazen we wat in het routeboekje en hadden we ook buiten het boek voldoende gespreksstof. Over vijftien kilometer wandelen doe je lekker lang als je vaak stilstaat om wat te bekijken in de mooie najaarszon. Heerlijk. We misten, zoals gezegd, bijna café De Rode Man, waarvoor je het terrein van camping De Tamaring op moet. Het terras(je) is in het najaar/de winter niet open, maar je kunt er zonder problemen rondkijken. Geen koffie dus – sowieso zijn er weinig tot geen etablissementen op de route, behalve richting het einde in het centrum van Ruurlo – maar dat is voor een kinderfietstocht natuurlijk niet zo gek.

Rond lunchtijd kwamen we in het bos de beroemde wegwijzer tegen. We spraken daar een echtpaar waarvan de man zich nog wist te herinneren dat er opnames voor de tv-serie werden gemaakt. Hij werd gevraagd zijn brommer koest te houden, omdat het knetterende geluid anders de opnames zou verstoren. Leuk om gewoon even een praatje te maken met iemand bij wie dat zichtbaar allerlei herinneringen opriep.

De beroemde wegwijzer uit de tv-serie

Aan het einde van de route kwamen we bij het spektakelstuk – het kasteel waar, in de serie, Geert Jan met zijn boze oom en dito personeel woont en waar leraar Frans van der Steg hem lesgeeft. Het kasteel van Ruurlo is nu een museum, maar je kunt er ook gewoon mooi omheen lopen door de kasteeltuin en de pracht van het pand bewonderen. Natuurlijk bedenk je dan waar zich de taferelen uit het boek of de serie afspeelden. Waar zette Frans de Rode bijvoorbeeld zijn ladder neer om de schat te zoeken en Geert Jan te redden?

Kasteel Ruurlo

We boften, zoals te zien is op de foto's, overigens enorm met het prachtige eindnovemberweer en dat maakte deze dag een heel mooie trip down memory lane. Voor iedereen die warme herinneringen heeft aan het boek en/of de serie: een aanrader!