Rondreis Schotland mei 2015

Op woensdag 13 mei 2015 begint de reis naar Schotland en vertrek ik naar IJmuiden. Pa en ik spreken om 15.30 uur af op de kade en eenmaal daar gaan we het schip, de King Seaways, op. We drinken een biertje, eten wat en lezen nog wat. Daarna lekker slapen, want we moeten morgen vroeg op.

Dagafstand: 100 kilometer
Totaalafstand: 100 kilometer
Liedje van de dag: Art Blakey - It's only a paper moon

Op donderdagochtend 14 mei rijden we rond 9.30 uur lokale tijd de boot af om daarna achteraan te sluiten voor de paspoortcontrole. Het was ons de avond ervoor al opgevallen dat er veel motorrijders aan boord waren - vooral Harley-rijders. Er blijkt, zo horen we deze ochtend, een groot Harley-treffen te zijn in Schotland en er is besloten de paspoorten van alle motorrijders te controleren... Gelukkig hebben we geen haast en is het mooi weer.

Eindelijk voorbij de controle rijden we, volgens plan, over de grote weg in de richting van Hawick naar de Engels-Schotse grens. Daar drinken we een flinke kop koffie, maken we de verplichte foto bij de border stone en luisteren we met een half oor naar de doedelzakspeler in Schotse kilt. We laten Engeland en de grote weg achter ons en rijden over de A6088 naar Hawick. Vervolgens pakken we een aantal kleine wegen, waaronder de A698 en de B6405 langs Lilliesleaf en Midlem.

Delen van de route bestaan uit smalle paden met veel schapen. Dat is ontzettend mooi, maar je moet wel op overstekend 'wild' letten. Lammetjes staan her en der verspreid en hoewel onze motoren een beschaafd geluid maken, schrikken ze er toch van en rennen ze, zonder om zich heen te kijken, in een rechte lijn naar hun moeder. Oppassen dus! Snel rijd je op dergelijke wegen niet, maar dat geeft je wel de tijd om lekker om je heen te kijken en van het landschap te genieten.

De volgende weg is de A72 in de richting van Peebles. In Peebles drinken we wat in een verlaten café en daarna tanken we. Je weet hier nooit hoeveel kilometer het nog duurt tot de volgende pomp, dus je kunt maar beter met een zo vol mogelijke tank rijden. De A72 was goed te doen, dus die volgen we tot Blyth Bridge en we slaan daarna een kleiner weggetje (de A721) in en we vervolgen de weg naar Armadale. Net na Carstairs pakken we de A706 noordwaarts. Aangezien er wat wegafzettingen zijn, pakken we een stukje grote weg in de richting van Falkirk. Je gaat echter niet naar Schotland voor de snelweg en daarom rijden we zo snel mogelijk de B8028 op, net voorbij Slamannan in de richting van Kilsyth.

Vervolgens rijden we door het geweldig mooie Carron Valley om in Fintry eens te vragen naar een B&B. Dat blijkt niet mee te vallen; de Fintry Inn blijkt al jaren geen B&B meer en we rijden verder in de richting van Port of Menteith. Ook daar is het schitterend, met een groot meer, prachtige bomen en dito wegen. We rijden vervolgens naar Aberfoyle en komen daar voldoende B&B's tegen. We kiezen voor Mayfield B&B à £65 per nacht. Er is ook een mooie Mayfield Faerie-wandeling die je leidt naar het Fairy Forest. De wandeling is de moeite waard vanwege het uitzicht, maar ook om even lekker de benen te strekken na een tocht van bijna 350 kilometer. Morgen gaan we verder naar Fort William en Mallaig. Het weer vandaag was fantastisch en we houden onze 'fingers crossed' voor morgen.

Dagafstand: 341 kilometer
Totaalafstand: 441 kilometer
Liedje van de dag: Cream - N.S.U.

Pa vergist zich enigszins in de Engelse tijd, dus zijn we vroeg uit de veren. Na een ontbijt boeken we online de ferry van Mallaig naar Isle of Skye, want ons plan is om vandaag, donderdag 15 mei, van Aberfoyle via Fort William naar Mallaig te rijden en op zaterdag een rondje Skye te doen. De ferry kost zo'n £17 per persoon, dus dat valt mee. Na het ontbijt rijden we een stukje terug over A81 langs het nog steeds prachtige Port of Menteith en via de A81 en de A892 over de Pass of Leny door Strathyre Forest en langs Lochearnhead. Vervolgens rijden we de A85 op, langs Luib.

We rijden vandaag vooral op de A82 naar het westen door de Trossachs. De uitzichten over Loch Lomond zijn schitterend en de omgeving wordt steeds ruiger; bergen met besneeuwde toppen zijn hier, zelfs in mei, geen uitzondering. De temperatuur is er ook naar: 8 graden om 10.00 's morgens. Het thermoshirt is geen verkeerde keuze geweest deze ochtend. Later horen we van verschillende Schotten dat het extreem koud is voor de tijd van het jaar.

We vervolgen de prachtige weg tot aan Glencoe en hebben inmiddels al wat regen gehad. De ochtend was droog, maar de middag wordt gekenmerkt door een bijna constante neerslag. Gelukkig is het geen harde regen, maar een constante miezer. Bij Glencoe verlaten we de A82 om over de B863 langs Kinlochleven en een kleiner weggetje langs Blàr a Chaorainn naar Fort William te rijden.

Onderweg drinken we nog wat in The Green Welley, waarvan de parkeerplaats, volgens andere gasten van de B&B in Aberfoyle, altijd vol met motoren staat. Dat valt nu wel mee, maar er staan toch een aantal oude AJS'en en een Matchless. Pa raadt het jaartal van een AJS goed ('1955, spot on!') en dat wordt beloond met een praatje. Na de koffie rijden we door tot aan Fort William.

Na Fort William rijden we over de A830 prachtig langs Loch Eil dat vol ligt met kleine eilandjes. We rijden door tot aan Glenfinnan, om daar het bekende viaduct uit de Harry Potter-films te bekijken. De trein, The Jacobite, missen we, maar het uitzicht is er niet minder om. Je kunt in alle richtingen je ogen uitkijken. We stappen op, want het regent weer en we vervolgen onze weg naar Arisaig en pakken daar de kustweg die naast de A830 ligt.

Daarna is het nog maar een klein stukje tot Mallaig. We vragen wat rond en vinden, na enig zoeken, een tweetal B&B's dat nog plek heeft. Helaas geeft de man waarbij we boeken in de tijd dat we de motoren halen de kamer aan een ander, wat hem een beschaafde maar afkeurende opmerking kost. Als je geen motorrijders in je B&B wilt, dan kun je dat gewoon zeggen; op dit gedoe zit niemand te wachten. We gaan toch maar naar de tweede keus, de Steam Inn (£60 zonder ontbijt) en dat blijkt helemaal geen verkeerde keuze. We drinken wat, lopen wat rond in het plaatsje en gaan eten. Daarna nog een wandeling, want het uitzicht over het water is hier prachtig.

Dagafstand: 238 kilometer
Totaalafstand: 679 kilometer
Liedje van de dag: John Coltrane - Moment's notice

Op 16 mei vertrekken we vroeg uit de B&B om de ferry van 9.15 uur van Mallaig naar Armadale op Isle of Skye te halen. We zien bij het wegvaren nog drie motoren te laat aankomen. Da's balen, want het betekent voor hen wachten tot de volgende ferry om 10.45 uur. Na de vaart van een halfuur rijden we op Skye over de A851 naar Skulamus en draaien dan de prachtige A87 op. Het weer lijkt ons gunstig gezind: harde wind, maar een prachtige zon. We volgen de weg tot aan de splitsing bij Sligachan en drinken daar wat in het café. Het is inmiddels gaan hagelen en de temperatuur is gezakt van 9 tot 2 graden. Let wel: het is half mei!

Veel namen op de kaart van Skye ken ik alleen als etiketten op de whiskyfles en we vervolgen de weg dan ook naar Talisker. De weg wordt steeds slechter en we ontmoeten meer en meer schapen. Op een gegeven moment keren we toch maar om en rijden we terug naar de A863, want dit schapenpad lijkt op niets uit te komen. We rijden deze weg uit, langs Dunvegan, zuidwaarts naar Bernisdale en Skaebost en dan helemaal naar boven naar Kilmaluag. Ook deze plaats blijkt te klein om te keren, terwijl we, na zeer harde wind(stoten), koude, regen en hagel toch wel wat warms hebben verdiend.

Door naar Flodigarry, waar we het zeer mooi gelegen hotel/bar The Flodigarry Hotel in The Skye vinden. Het bord langs de weg valt niet op en je moet er een steil grindpad voor over hebben, maar dan krijg je een adembenemend uitzicht. De eigenaren blijken Nederlanders en een praatje is zo gemaakt. Na een heerlijke vegetarische haggis vervolgen we de weg naar beneden over de A855 langs The Old Man of Storr. Ook hier komen we over een aantal schapenpaden en moeten we soms de schapen van de weg toeteren of er heel rustig omheen rijden. Je kunt erover klagen, maar eigenlijk is het gewoon heel leuk, als je maar goed oplet en niet te hard rijdt. Sommige schapen kijken je, vanaf het midden van de weg, overigens aan met een blik die lijkt te zeggen 'Ja, ik sta hier. Nou en?' Gelijk hebben ze, want wij zijn hier de vreemdelingen en niet andersom. De windvlagen zijn overigens extreem te noemen en tegenhangen in bochten is nu echt een vereiste.

We rijden door tot aan Portree en rijden dan weer de A87 op om over de Skye Bridge bij Kyleakin weer het 'vaste' land op te rijden. Vervolgens pakken we de A890 langs Stromeferry, Craig, Achnasheen en Lochluichart om ter hoogte van Garve de A835 in de richting van Ullapool op te rijden. We rijden in de tussentijd over nog een aantal heel kleine wegen, maar die zijn niet altijd genummerd en dat is soms maar beter ook. We hebben vandaag alle weersomstandigheden gezien, van zon en wind tot regen en hagel en we zijn eigenlijk wel toe aan een slaapplek. We zoeken naar een mooi plaatsje, maar op de A835 kom je naast schitterende uitzichten en geweldige bochten en glooiingen nu juist geen echte plaatsjes tegen. Er is niets, behalve wat losse B&B's, maar dan is een restaurant weer ver weg. Zo leggen we de lat ook wel hoog en eindigen we uiteindelijk toch, rond 19.15 uur, in Ullapool.

Ook Ullapool is veel kleiner dan gedacht en alle hotels en B&B's zijn op het eerste gezicht vol. Na enig zoeken en vragen zien we toch een vacancies-bord bij Glendhu aan de A835. Voor £70,- mogen we blijven slapen. Schotland is niet goedkoop, maar we krijgen er wel een ontbijtje bij. (Dat is, ondanks wat de term B&B inhoudt, niet overal het geval.) Daarna eten we wat in het gezellige Ferry Boat Inn en drinken we nog wat. Daarna bepalen we op de kaart globaal de route voor morgen en gaan we, uitgeput, naar bed. Al met al was het een heel mooie dag met zeer wisselvallig weer en veel kilometers. Skye is geweldig en prima te doen in een dag. De landschappen zijn er schitterend, het is rustig, de wegen zijn goed en je rijdt hele stukken zonder een sterveling tegen te komen. Morgen een hopelijk even mooie dag!

Dagafstand: 420 kilometer
Totaalafstand: 1099 kilometer
Liedje van de dag: Creedence Clearwater Revival - Hey Tonight

Vandaag, 17 mei, vertrekken we na het ontbijt uit Ullapool en rijden we nog een stukje naar het noorden. We volgen de A835, A837 en A836 om nog een mooie rit door de Cromalt Hills en Easter Ross te maken. De weg is schitterend, glooit mooi en biedt mooie bochten. Het is zondagochtend 9.00 uur en het is er verlaten; je ziet er geen dorpjes en de thermometer komt niet verder dan 6 graden... We rijden langs Elphin, Ledmore, een mooie zijweg langs Achnahanat en naar Ardgay, net over de Bonar Bridge. Er is op zondagochtend niet veel open en het kopje koffie in een karakterloos wegwinkeltje drinken we dan ook graag.

We rijden langs Kincardine tot aan Dalvanie en gaan even daarna de A862 op tot aan Dingwall. Hier laat het geheugen ons even in de steek, maar met enige zekerheid durf ik te zeggen dat we die weg tot aan Muir of Ord volgen om daarna een klein stuk de A9 te pakken om Inverness voorbij te komen. We pakken zo snel we kunnen de B9006 langs Battlefield Culloden en naar Cawdor. We besluiten de B9007 te volgen tot deze weer uitkomt op de A938 bij Duthil. De gekozen weg gaat dwars door niemandsland Strath Dearn en ook hier zijn besneeuwde bergtoppen alom aanwezig. De weg is prachtig, de temperatuur is wat gestegen en er is kilometers lang niemand op de weg. De bochten laten zich, ondanks de glooiingen, goed nemen en je kunt er lekker een stuk doorrijden en van het landschap genieten.

We zijn, op de stille zondagmiddag, inmiddels wel in voor een lunch, maar in alle kleine plaatsjes zijn de cafés en bars, als ze al aanwezig zijn, dicht. We schieten dus maar net voor Dulnain Bridge de oprijlaan van Hotel Muckrach op. Dat blijkt geen verkeerde keuze, want we eten er een heerlijke dark chocolade brownie en een carrot cake, allebei geserveerd met witte chocolademousse en een bolletje ijs. Toegegeven, het is een vreemde lunch, maar je moet wat op zondagmiddag in de middle of nowhere en het smaakt er niet minder om. Het hotel lijkt overigens een toevluchtsoord voor jagers en oud geld en enigszins underdressed kijken we onze ogen uit - erg statig allemaal. We vervolgen de weg over de A939 langs Bridge of Browne, Tolmintoul (leuk dorpje), Lecht en Cock Bridge. Door de scherpe bochten en de hele dag klimmen en dalen - een combinatie die overigens zorgt dat je met de volle aandacht bij de weg moet blijven, want je doorziet bochten soms pas als je erin zit - raken de tanks snel leeg en zijn we blij dat we Ballater bereiken. Ballater is erg druk en ziet er leuk uit; een mooie kerk, wat cafeetjes en genoeg slaapplek. We twijfelen of we nog een stukje doorrijden, want dit ziet er uitnodigend uit. We besluiten toch ons doel van vandaag, Banchory, in het zicht te houden en rijden nog dertig kilometer door.

Uiteindelijk zijn we blij met onze keuze, want die leidt ons door het natuurpark van Glen Tanar. De wegen zijn niet allemaal even best, zoals eigenlijk voor de hele reis geldt, maar je rijdt er prachtig. Banchory blijkt kleiner dan gedacht en de enige B&B die we zien, is dicht. Gelukkig staan er in dit mooie plaatsje nog wat bars die kamers verhuren. We kiezen voor The Stag Hotel (£70). Het is meer een pub dan een hotel, maar de kamer is prima. Daarna lopen we een rondje door het dorpje, drinken we een biertje in een café en nemen we de aflegde tocht eens door op de kaart. We eten daarna in een restaurant en gaan voldaan naar de kamer terug. Onder het genot van de muziek van Creedence Clearwater Revival en Eric Clapton kijken we wat de bestemming voor morgen moet gaan worden.

Dagafstand: 308 kilometer
Totaalafstand: 1407 kilometer
Liedje van de dag: Eric Clapton - After Midnight

We worden vandaag, 18 mei, vroeg wakker in Banchory. Na een kopje koffie gedronken te hebben, pakken we de tassen weer in. Met spanbandjes zitten die zo weer op de motor en dus rijden we om 9.00 uur al weg. Het is stralend weer en de B974 door de Grampian Mountains is schitterend. Helaas begint het, zodra we de B975 langs Castle en Tigerton pakken, te regenen. De paden worden steeds slechter, met gaten in de weg, grind in de bochten en plassen water. Dat er mooie bochten zijn geloven we wel, maar na een uur ben ik verkleumd en heeft vader de handvatverwarming aan. ('Wel op het laagste standje, hoor', zegt hij nog.) We zijn dus naarstig op zoek naar koffie, maar we bevinden ons in niemandsland.

We rijden de A928 op, maar in plaatsjes als Kirriemuir en Glamis en later Meigle en Coupar Angus langs de A94 is niets of niemand. We slaan een weg zonder naam in, rijden de A93 op en vinden, zo'n 10 mijl boven Perth, eindelijk een restaurantje dat net open is. Het is inmiddels 11.00 uur, maar op maandagochtend kun je natuurlijk niet verwachten dat alles open is. De handschoenen worden verwarmd en gedroogd op de verwarming en na twee koppen koffie kunnen we er weer tegenaan.

Gelukkig klaart het op en op wat kleine buitjes na blijft het hier vandaag bij. In de regen rijden is vervelend op het moment zelf, maar met twee uur regen en de rest zonneschijn ben je een spekkoper in Schotland. We vervolgen de weg over de A93 dwars door het schitterende Perth. De brug over de Tay biedt een schitterend uitzicht op de stad en kerk. Helaas ligt na de brug een lange tijd olie op de weg en is het dus oppassen geblazen op alle rotondes, putdeksels en andere ongemakken. Na Perth schieten we direct de A912 op en laten we met genoegen de stadse drukte achter ons. We rijden na een korte tijd de kleine B996 op die ons langs Loch Leven voert; een prachtig meer waarlangs je mooi kunt rijden, zeker nu het zonnetje weer schijnt. We slaan bij Kelty de B907 op totdat we na Dumferline wel de A90 en A902 op moeten. Je rijdt daarmee om Edinburgh heen, maar de drukte van de stad en snelweg doet je direct weer verlangen naar kronkelroutes. We slaan daarom bij Dalkeith af de A6093 op. Het is inmiddels half drie en we zoeken al een tijdje naar een tentje om wat te lunchen, maar langs deze wegen staat niet zoveel. De plaatsen lijken op de kaart soms heel wat, maar beslaan in het echt slechts een paar huizen en een kerk. We rijden door en vinden in het prachtige plaatsje Gifford een bar-restaurant waar we lekkere mac & cheese eten. We bekijken het kleine dorpje op ons gemak en lopen lekker in de zon. We hebben er al dik 250 kilometer over binnenwegen, modderstraatjes en grindpaden opzitten en het vooruitzicht dat we alleen nog de prachtige B6355 hoeven uit te rijden om bij Duns, ons eindstation voor vandaag, uit te komen, is heerlijk.

De vijfendertig kilometer over de B6355 zijn inderdaad prachtig. De weg is goed, het weer ook en we rijden over de Lammermuir Hills door weilanden met schapen, lekkere bochten door en heuvels op en af. Deze dagafsluiting maakt de uren regen en koude (6 graden!) van vanmorgen dubbel en dwars goed. Ter hoogte van Preston slaan we de A6112 op en zijn we na zo'n vijf kilometer in Duns. Dat plaatsje lijkt heel wat, maar blijkt uiteindelijk ook kleiner dan gedacht en het is moeilijk een slaapplek te vinden. De White Swan zit vol, de B&B achter de kerk ook, maar gelukkig biedt de Black Bull, enigszins verscholen, wel een slaapkamer. Wel duur met £80. We drinken een biertje, tekenen de gereden route uit op de kaart en lopen daarna naar het prachtige Duns Castle, waarvan de eerste kamer al uit 1320 stamt. In het dorpje is een afhaalchinees, maar geen restaurant, dus we eten in de pub. Voor vegetariërs is er een niet begrijpende blik en als enige optie mac & cheese - de tweede vandaag. We eten, nu de pub volstroomt met voetbalfans (Chelsea speelt), rustig ons eten en gaan daarna weer in de richting van de Black Bull. Morgen gaan we weer naar de boot, maar wel via Alnwick om daar, als laatste tussenstop, het kasteel te bekijken.

Dagafstand: 286 kilometer
Totaalafstand: 1693 kilometer
Liedje van de dag: Creedence Clearwater Revival - Green River

Vandaag is het 19 mei en dat betekent de laatste reisdag in Schotland en Engeland, al klinkt dat wel wat definitief. We ontbijten met koffie en toast in de Black Bull - sausages en black pudding zijn aan ons niet besteed. We rijden wederom met stralend weer weg, maar binnen tien minuten begint het te plenzen. Gelukkig houdt de plotselinge bui even plotseling op en rijden we heerlijk over de A6112 vanuit Duns naar Swinton. Daar slaan we de B6470 in om bij Ladykirk de Union Bridge over te steken. Dat betekent dat we ons weer in Engeland bevinden, al staan hier geen iconische stenen die de grens markeren. Ook de doedelzakspeler ontbreekt, maar de Union Bridge is een genot om vanuit de rechterachteruitkijkspiegel te beschouwen.

We vervolgen de weg door Ancroft en draaien dan de B6525 op. Die volgen we tot aan Wooler, om daarna de B6348 langs Chatton, Chillingham en Eglingham te nemen. We vervolgen onze weg tot in Alnwick, want we willen het kasteel zien dat een rol speelt in de Harry Potter-films en in de serie Downton Abbey. Het Alnwick-kasteel staat niet zo goed aangegeven, dus we vragen de weg aan een aardige oude dame. Ze legt de route kraakhelder uit en houdt zelf een auto tegen om ons voor te laten gaan. Wat een Britse gastvrijheid! We vinden het kasteel en parkeren de motoren. Het weer is prachtig en we lopen naar het kasteel. Een en ander is nogal commercieel ingericht, maar in een kaartje a £15 hebben we niet zo'n zin. Zo'n kaartje blijkt ook helemaal niet nodig als je het prachtige kasteel in volle glorie wilt bewonderen. Een kasteelwacht wijst ons zelfs nog een mooie plek waarop je het beste uitzicht hebt. Je kunt niet naar binnen zonder kaartje, maar buiten is het al mooi genoeg. We maken wat foto's en lopen links om het gigantische kasteel het achterliggende dorp in. Het is een prachtig dorpje waar je je gemakkelijk een paar eeuwen terug waant. We drinken koffie in de Black Swan, een veel leuker cafeetje dan het dure restaurantje bij de kasteeltuinen.

Na het kasteelbezoek bestijgen we de motoren weer en prompt gaat het regenen. Deze keer is het niet voor korte duur en dat betekent dat we de mooie B6345 langs Shibottle, Acklington en Longhirst grotendeels nat berijden. De weg is wel erg mooi, dus heel erg rouwig zijn we er niet om. We rijden door Morpeth en stellen de grote weg nog even uit tot na Plessy Woods. Daar rijden we de A189 en daarna de A19 op; het saaie snelwegwerk begint en de gematigde regen is inmiddels een hevige hoosbui geworden. We raken doorweekt en we zijn blij dat we bij aankomst in Tynemouth (Newcastle) op 14 mei de coördinaten in de GPS hebben gezet. We rijden nu zonder problemen naar de boot, want we wisten uit het verleden dat de haven niet vanuit elke richting goed staat aangegeven en moeten zoeken en omrijden met dit weer is geen pretje.

Ruim op tijd komen we aan en we laten de motoren en bagage in de regen staan. We lunchen en schepen daarna vlot in. De Harley-rijders van de heenweg gaan duidelijk niet dit schip op. Het is nog even glibberen geblazen op de aanloopplaat naar de boot, want die is zeer glad door de regen. We zien voor ons een motor omvallen, maar wij houden het gas constant en de koers recht. We gespen de motoren vast en om 17.00 vaart het schip uit. Nu rest ons alleen nog de weg morgen van IJmuiden naar huis.

Dagafstand: 143 kilometer
Totaalafstand: 1836 kilometer
Liedje van de dag: Cream - White Room

Rond 9.00 uur varen we de haven van IJmuiden binnen. We hebben aan boord lekker uitgerust en hoeven nu alleen nog naar huis te rijden. Even goed opletten dat weer rechts gaan rijden en dan zo snel mogelijk naar huis. Als je eenmaal aan het laatste stukje toe bent, wil je zo snel mogelijk naar huis.

Het was een geweldige reis. We hebben heerlijk gereden en we zijn niet de fout ingegaan met links rijden. Het is mooi dat je met 'slechts' vijf en een halve dag effectieve rijtijd zo'n groot deel van Schotland kunt zien, zonder je te hoeven haasten. We hebben bijna overal kleine tot zeer kleine wegen gepakt en werden daardoor getrakteerd op adembenemende uitzichten, prachtige bochten, ruige landschappen en soms bijna spookachtig verlaten dorpjes. Elke avond hebben we, na het eten, lekker rondgelopen en daardoor krijg je een aardig idee van de omgeving en de leefwijze van de Schotten. Toegegeven, Schotland is duur, maar dat weet je van tevoren. Pa had een dergelijke reis jaren terug al eens gemaakt en heeft zowel nieuwe dingen gezien als plaatsen herkend. Het is duidelijk dat B&B's vroeger een stuk makkelijker te vinden waren, maar in de problemen zijn we niet gekomen.

Zo'n reis samen met je vader kunnen maken is geweldig. We hebben van tevoren alleen de boot geboekt en de rest op de bonnefooi gedaan. Het gevoel dat je 's morgens niet weet waar je 's avonds slaapt, blijft heerlijk vrij. Het hoogtepunt van de reis is moeilijk te kiezen. Een aantal wegen (de weg van Skye naar Ullapool en die tussen Gifford en Duns) steekt boven de rest uit, maar het mooiste was misschien toch nog wel Isle of Skye. Je rijdt het eiland in minder dan een dag rond en de omgeving is divers en ontzettend mooi, evenals de wegen. Gelukkig hoeven we geen hoogtepunt te kiezen en kunnen we volstaan met de conclusie dat Schotland een prachtig motorland is, dat we geboft hebben met het weer en dat we deze reis aan iedereen aanraden.

Dagafstand: 100 kilometer
Totaalafstand: 1936 kilometer
Liedje van de dag: Art Blakey - Night in Tunesia

Natuurlijk zijn we niet de eerste motorrijders die Schotland hebben aangedaan. Hieronder vind je verslagen van anderen.

• Great Scotland Tour
• Schotland met de motor (2006)
• Schotland met de motor (2008)
• Engeland - Schotland (2008)
• Daniël GS (2009)